İşte karşınızda: Sorgulayamaz, düşünemez, harekete geçemez avanak bir cambaz.
Tuz buz olmuş cam kırıklarının savruluşundan, en uzak kasabalarda kopan fırtınalardan farksız bir hal var bende. Her şekle giren, her kalıba sığan, yavru kedi misali sığdığı o kabın şeklini alan, hamur kıvamında eriyip giden beynim. Kalabalık metropol kentlerin yaz akşamları kurdukları eğlence sirklerinde, ip üstünde yürüyen cambazlar belleğimde hep iki tanedir. İkisi de farklı yana bakar, farklı yöne yürür. Biri takılıp düşse öbürü böbürlenir. Böbürlenmesi geçince kendinden iğrenir. Olabildiğine yalın halde, bir başına kalmışlığıyla baştan aşağıya “tekdüze”dir. İşte o cambazın kibri, dağları tepeleri aşar da okyanuslardan köpük köpük taşar. Ne vakit ruhu bunalmaya başlar, kendine bir aynadan bakar. Uzun, düz bir çizgide monoton bir yaşam, sabit duran ipler, dar geçitler… Olur mu bunca insana eğlence merkezi, bizim cambaza buhran yeri! Kibri yerini kedere bırakır, eli ayağı birbirine karışır. O müthiş gösterilerle herkesi şenlendirdiği, gücü kuvveti yerinde hali kalmaz. Kafasını toplayarak bir yol yordam bulamaz. İşte karşınızda: Sorgulayamaz, düşünemez, harekete geçemez avanak bir cambaz. Mazinin renkli günlerinde yüzlerce insanın gözü önünde, en cesur haliyle düşünüp taşınan, ölçüp tartan, tehlikeleri göze alan, atılgan cambazdan eser kalmaz. Ne demişler? “Akan su yosun tutmaz.” “İşleyen demir pas tutmaz.” Benim beynim bir sirk yeri. Giremez yalnız ise bir cambaz içeri. Bambaşka kimseler, en coşkulu haller, sabit fikirlere nefretler, kalabalıklar, zıt yöne fırlatılmış oklar, değişimler, gelişimler… Hepsi mevcuttur bende. Zihnimin en derinlerinde. Ah, her şekle giren, her kalıba sığan, yavru kedi misali sığdığı o kabın şeklini alan, hamur kıvamında eriyip giden beynim! Burası bir sirk yeri, asla tek başına dolaşamaz cambazın biri. Burada iki deli cambaz bir araya gelir, birbirini yer, kemirir. Geceler boyu tüm kainat uykudayken, benim sirk yeri coşar, kudurur, kafada kurar kurar, yorulur. Farzedelim bir cambaz zihnimden onay alır, diğeri hemen felaket senaryosu yaratır. Kimi zaman uykuyu haram eden, bazense ruhumu şenlendiren beynim! İşte burada iki cambaz tartışır, yaratır, dövüşür, dönüştürür ama birbirinden ayrılamaz. Şimdi kim demiş: “İki cambaz bir ipte oynamaz?” Siz bunu beynime sorun.
Zeynep Demir
Comments