Bir Ben Daha - Nuray Özer

Bir ben daha var benim içimde

Yorulmamış yollarda

Henüz denk gelmemiş zamansız zamanlarla

Önüne çıkmamış korkutan yolculuklar

Üzülmemiş gördüklerine

Bakmamışlar daha gözüne

Bakmamışlar...

Ellerinde bavullarıyla, buruk yürekleriyle ağlaya ağlaya...

O çaresiz yolcular...

Göstermemişler göz yaşlarını

Almamış daha kokusunu kahreden kederlerin

Sinmemiş saçlarına geçtiği yollarda sisler

Ağlamamış hiç daha

Koparmamışlar sevdiklerinden

Kuru bir yaprak düşmemiş ayaklarına

Hüzünler kapatmamış yolunu

Hazırlamamış bavulunu

Yürüyüp gitmekte öylece

Hissetmemiş ağırlığını... gelip de gitmeyecek dertlerin

Bilmemiş sıcaklığıyla acıdığını yaralarının

Batmamış kırıkları yüreğinin tenine

Daha doymamış canına!

Dua etmiş uzaklardan yangınlarda kavrulanlara

Bir gün olup... alevlerin tam ortasında kalabileceğini hesaplamamış

Hiç zannetmemiş yolunun karanlıklara düşeceğini

Gülümsemeyi unutmamış daha gözleri

Hayatın en dikenli yolundan, geçmemiş daha elleri...

Kanamamış için için

Bambaşka atıyor kalbi

Başka bakıyor bu dünyaya

Vazgeçmemiş vazgeçtiklerimden

Düşürdüğüm hayalleri... bulup bakıp iyileştirmiş

Kaybettiğim kuvvetimi ayaklara kaldırmış

Sarılmış... yıllar önce darıldığım umutlarıma

Bir ben daha var benim içimde

Benzemiyor artık bana...

Yazar: Nuray Özer