Bir Ben Daha - Nuray Özer

Bir ben daha var benim içimde
Yorulmamış yollarda
Henüz denk gelmemiş zamansız zamanlarla
Önüne çıkmamış korkutan yolculuklar
Üzülmemiş gördüklerine
Bakmamışlar daha gözüne
Bakmamışlar...
Ellerinde bavullarıyla, buruk yürekleriyle ağlaya ağlaya...
O çaresiz yolcular...
Göstermemişler göz yaşlarını
Almamış daha kokusunu kahreden kederlerin
Sinmemiş saçlarına geçtiği yollarda sisler
Ağlamamış hiç daha
Koparmamışlar sevdiklerinden
Kuru bir yaprak düşmemiş ayaklarına
Hüzünler kapatmamış yolunu
Hazırlamamış bavulunu
Yürüyüp gitmekte öylece
Hissetmemiş ağırlığını... gelip de gitmeyecek dertlerin
Bilmemiş sıcaklığıyla acıdığını yaralarının
Batmamış kırıkları yüreğinin tenine
Daha doymamış canına!
Dua etmiş uzaklardan yangınlarda kavrulanlara
Bir gün olup... alevlerin tam ortasında kalabileceğini hesaplamamış
Hiç zannetmemiş yolunun karanlıklara düşeceğini
Gülümsemeyi unutmamış daha gözleri
Hayatın en dikenli yolundan, geçmemiş daha elleri...
Kanamamış için için
Bambaşka atıyor kalbi
Başka bakıyor bu dünyaya
Vazgeçmemiş vazgeçtiklerimden
Düşürdüğüm hayalleri... bulup bakıp iyileştirmiş
Kaybettiğim kuvvetimi ayaklara kaldırmış
Sarılmış... yıllar önce darıldığım umutlarıma
Bir ben daha var benim içimde
Benzemiyor artık bana...
Yazar: Nuray Özer