Bir Düş - Gazel Yiğit

Kendimin olmayan bir düşe uyandım,

korkumdan ve debdebeli şarkılardan kaçarken.

Henüz ağlamayı keşfedememiş bir çocuk gibi,

Gözyaşlarımdan ürke ürke kat ediyordum

İçinde uyanık olduğum düşün yollarını.

Hasır bir göğün dibiydi burası

Aşınmıştı beyazdan bozma bulutları

Çürümüştü sütunları

Göğün eski olduğu nasıl da belliydi.

Başka ruhlar da geçmişti buradan

Solukları hâlâ asılıydı havada.

Anlaşılan bu tuhaf düşler,

sadece benim kayboluşum değildi.

Karanlık bir tablodan, ucunda ateş yanan ipler sarkıyordu ileride.

Ağaçlar yanıyordu, ağaçlar...

Yoksa ağacın meyvesi miydi bunlar?

Karanlıktan başka,

Bir tek ateşi mi seviyordu

benim olmayan bu diyarlar?

Belli ki ateş aydınlıktı, umuttu burada,

ateş ipin ucuydu,

ateş suyun dibiydi,

Ateş kurtuluşuydu kaybolmuşların.

Ve ben,

Ayağımın altındaki sulara hasret kalan ben,

Ateşi göz bebeklerimde büyütüyordum,

Aydınlığı ruhuma daha iyi salabilmek için.

Sustum sonra bir süre.

sönmesin diye nefesimin rüzgârından,

beni yükseltecek ipin ucundaki alevler.

Sustum mecburen...

Karanlığa ilk hizmet edişimdi susuşum.

Yüreğimin kırkikindi yağmurlarına rağmen,

Avuçlarımı feda ettim sessizliğime.

Dudaklarıma bastırdığım avuçlarımdan

Kurumuş yapraklar döküldü,

ruhumdaki suların en derin yerine.

Sonra sesler yükseldi dört bir yerden.

Durmaksızın atan kalp sesleri...

Yüzyıllar öncesine aitti sanki hüzünleri.

İçlerinde büyümenin telaşını saklayan kalpler her biri başka bir ritimde şarkı söylüyordu.

Acemi, mutsuz, olgun, yorgun...

Sonra

Suratlar düştü karanlık tablodan ayaklarıma.

Paramparça oldular cam gibi.

Ne garip!

Benim olmayan düşlerde,

Bana benzeyen yüzler birikmişti.

Sanki herkes ben, ben ise hiç kimseydim şimdi.

Hiç kimse olabilir miydim ki?

Hayır!

Bu düş bana yazılmamıştı.

Ben, ruhumdan boşalan ziftin üstünde,

ay ışığından sızan ışıkta bulmuştum onu.

Karanlık bir vadide, kendimde kaybolmuşken,

Benim olmayan bir suratta kendimi arıyorken,

Başka birinin kaybolmuş düşünde uyanmıştım.

Karanlığa alışmadan, ateş ile yatışmadan

Sonu gelmeyecekti bu düşün.

Gazel Yiğit