Nedense nasılsa, bir tanıdık halin var bana
Ruhumun ruhuna sıcak bir akışı var
Elini tutsam bırakmayacak
Yanına otursam kalkmayacak gibiyim
Tanısam, çok sevecek gibiyim
Biz seninle, yağmurlu bir akşamüstü,
Telâşla yürürken karşılaşmalıydık
Çarpışıp kitaplarımızı düşürmeli,
Toplamaya çalışırken göz göze gelmeliydik
Sonra, kalbimizde kelebek kanadı gibi küçük bir sızı
Yüzümüzde çaktırmayan bir gülümseme
İçimizde kocaman bir coşkuyla
Anlamsız bir mutlulukla
Birbirimizi aramalıydık bütün civar sokaklarda
Birbirine yakın semtlerde aynı kargaşaya uyanmalıydık
Aynı yerde kahve içmişliğimiz
Aynı manzaraya dalmışlığımız olmalıydı
Aynı trafikte sıkışmışlığımız
Aynı kuyrukta beklemişliğimiz olmalıydı
Kim bilir... çok eski bir şarkıda,
Aynı anda ağlamışlığımız olmuştur belki
Aynı filmin aynı sahnesinde ‘of’ demişizdir
Aynı saçmalığa gülmüşüzdür
Ayrı hayâllere dalsak da,
Aynı umuda sarılmışızdır
Aynı yalana kızmış,
Aynı haksızlıklara isyan çıkarmışızdır
Aynı rüyada buluşmuş
Aynı dünyayı boş vermişizdir...
Nuray Özer
Comments