Dizlerin Hep Yara - Nuray Özer

Eski günler! Eski günler! diyoruz da

Benim tekrar büyümeye hiç mecalim yok

İşin yoksa bu zalim dünyaya bir daha aç gözlerini

Susmasan da konuşama, derdini anlatama

Büyüyünce de anlatama

Sonra sütten kessinler

Kucaklarından düşürsünler

Emekle, yürümeyi öğren

Düş, kalk, ağla

Dizlerin hep yara...

Her birini büyüyünce tekrar et

Yetinmeyi öğren

İmkânsızlıkları anlamaya çalış

Çocukluk masallarının sihri geçince, sudan çıkmış balığa dön

Ruhuna ne giydireceğini bileme...

Aynı yalanları dinle

Aynı oyunları seyret

İçinden gelmese de alkışla

Olamayacakları oldurmaya çalış

Olabilecekler için kılını bile kıpırdatma

Sonra, lüzumsuzca hızlan

Bir yerlerde heba ol

Aynı otobüsü bekle

Aynı duraklarda uyuyakal

Aynı hayâllere geç kal

Sevdiğin seni sevmesin

Seni seveni sen seveme

Rüzgâra karşı yürü

Sonra vazgeç

Haddini bil! bildirsinler

Nereyi tutsan elinde...

Kimi sevsen başkasında kalsın

Başlangıçlar, bitişler

Ayrılıklar, kavuşmalar

Dost, düşman

Gurbet, sıla

Varlık, yokluk

Tamlık, yarımlık

Var da var... yok da yok...

Bir yığın yaşanmışlık

Gülmüşlük...

Ağlamışlık...

Bıkmışlık!

Aynı şarkıları ilk kez duy

Aynı şiirleri yaz

Aynı efkârları yak

Sonra...

Buralardan öylece bak

Eski günler şimdiki aklım diye söylen dur.

Nuray Özer