Frederick Barthelme - Biraderler

Frederick Barthelme, Raymond Carver ile birlikte Kirli Gerçekçiliğin önemli isimlerinden biri.

Frederick Barthelme - Biraderler

Kirli gerçekçilik, Yeni Yitik Kuşağın akımı ve anlatım biçimleri minimalist olarak değerlendiriliyor. Buna rağmen akımın adına da minimalizm yakıştırmasına da takılmıyorlar. Carver melankolik ve hüzünlüyken, Barthelme gerçekçi, mantıklı ve espritüel. Akım içinde, birbirlerini tamamlar gibiler.

Barthelme, sıradan insanların günlük yaşamlarındaki ayrıntıları, sıradan ilişkileri, sıradan manzaraları olağanüstü betimlemeler eşliğinde anlatıyor. Romanda akımın özelliklerine değinen cümleleri metinleri yorumlayarak keşfedebiliriz. Birkaçına göz atalım.

Kurgu

Yalına, gösterişsize ve sıradana olan tutkuları yüzünden heyecan verici, çarpıcı bir kurgu beklemeyin. Onların çarpıcılığı, bu sıradanlığı anlatma biçimlerinde saklı. Çünkü sıradan olanı dille mükemmelleştirmenin peşindeler.

“Mükemmel sadelik çekiciydi.”

Kurguya değil, üsluba bakmamız gerektiğini romanda bize fısıldıyor âdeta.

“Hikâye önemli değil, önemli olan dünyanın nasıl göründüğü.”

Betimleme

Bir betimleme ustası Barthelme. Her şeyi okuyucunun zihninde olabilecek en etkili söylemle canlandırmak istiyor. Bunu yaparken estetik kaygıdan vazgeçmiyor. Sıradan şeyleri mükemmele dönüştüren hünerli bir kalemi var.

“Karanlık ve alçak ve bir güvercinin tüyleri kadar yumuşak gökyüzündeki operavari bir gök gürültüsü gibiydi müzik.”

“Otobandaki restoranlar, minyatür golf alanları ve hediyelik eşya dükkânları, hepsi, üstlerindeki ışıklarla, bayraklarla ve esen rüzgârla savrulan titrek gümüş şeylerle çığlık atıyorlardı.”

Diyalog ve Son

Gerçekçi ve bir o kadar hayranlık uyandırıcı diyaloglara sahip. Hiçbir yapay konuşmaya tanık olmuyorsunuz. Carver, yazdığı sonlarla okuyucuyu boşlukta bırakıyor. Barthelme ise romanını net bir sona bağlamasa da okuyucunun hayal gücüne bıraktığı, bana göre çarpıcı bir sona sahip.

Yazar: @cortazarinmatesi