İri - Hakan Kaya

Fotoğraf: Francesca Woodman - Untitled (İsimsiz-Otoportre) - New York (1979)

Beş kadın, bir kadın. Kaç kadın var orada? En iri memelisi çığlık çığlığa. Beş kadın, bir kadın. Şimdi oldu, toplam altı kadın. Etrafı çevrelenmiş, sıkı sıkıya bağlılar birbirine.

“Bitti,” diyor birisi.

“Bitecek,” diye ekliyor. Sol tarafında duran, ince yüz hatlı, küçük memeli genç kız omzunu tutuyor kadının. “Geçecek,” diyor kısık sesle, “geçecek.” Kadın bağırıyor, sesi öteye yayılıyor, karanlıkta kaybolup gidiyor. Arkada üç hayalet, üç bekçi, üç melek; ne derseniz deyin, canını almaya gelen üç yabancı. “Alacaklar beni,” diyor iri göğüslü kadın. “Hayır, alamazlar, vermeyiz.” İnsan görmediği şeyi uzaklaştırabilir mi? “Vaktinde insan tanrıyı da görmemişti ama uzaklaştırmayı becerdi,” diyor, belli belirsiz bir ses. Şimdi suskunluk var. Kadının inlemesi durdu. Tek bir ses var şimdi. O sesi henüz keşfetmemiş insan şaşkın şaşkın bakıyor.

Hakan Kaya