Yağmur Tanesi - Ebru Kulaç

Çok hüzünlüsün dedi yanağıma düşen yağmur tanesi

Gururun engelse ıslatayım kalbinin derinlerini

Yalnızsın acı çekiyorsun buğulu gözlerinden belli

Bak anlatayım sen de dinle benim hikâyemi

Buluttun ayrıldık damla damla düştük yeryüzüne

Bütün gibi indik ama dağıldık hepimiz bir yerlere

Sonra toprak ana kucak açtı çekti bizi yüreğine

Bir sıcaklık ulaştı birden zerrelerimin içine

Buhar oldum havalandım ağırdan ağırdan gökyüzüne

Neler geçti aklımdan tek başıma kalınca hüznümle

Her veda bir başlangıçtır derler ya hep sözlerde

Ölümü düşündüm birden yok olup gideceğim diye

Sonra buluştum tekrardan ve bir daha ve bir daha

Mutluluğun resmi buydu sevdiklerimin arasında

Her seferinde aynı heyecan hep korku var aklımda

Ya yeniden güneş açmaz da çıkamazsam yukarıya

Dünya döndükçe düşüp kalkacaksın her seferinde

Kanun bu ama yılmak yok görev verildi üzerine

O zaman dedim kendi kendime ömrüm vefa ettikçe

Umarım düşerim benim gibi korkanların üzerine

Yazar: Ebru Kulaç