Bendeki Sen;
Olağanüstü güzellikte bir bulut gibisin. Ama öyle gizemli bakışların var ki, aynı zamanda yükünü sırtlamış her an patlamaya hazır bir yağmur bulutu.
Eğer bana akacaksa o damlalar bir bir, hiç keşfedilmemiş tonuyla mavi bir lagün olmak isterim. Sonra varsın rüzgâr, dalgalandırsın hayatımın berrak sularını.
Gözlerimde (Sözlerimde) bir yalan arar gibisin. Göz (Söz) kırpmadım. Başka yöne bakmadım. Gerçeği sakladığımı sandım.
Sendeki Ben;
Damarlarından ben geçiyorum. Zehre bulanmış kanlı irin. İşliyorum sinir uçlarına kadar. Seni felç etmenin eşiğine kadar getirip, geri çekiliyorum. İçindeki volkanları patlatan benim dinamitlerim!
Ne zamandır kâğıda değil, sana yazıyorum. Bilirsin, büyüktür sözcüklerim. Yetmiyor tüm duygularıma ufak bedenin!
Ve bu lânet şehrin gürültüsü. Ve bu şehrin lânet gürültüsü. Ve bu lânet şehrin lânet gürültüsü.
Neden bir ülkenin hurdacılarının sesleri birbirine benzer ki?
Yazar: Emre Albayrak