Vapurun Düdüğü Şiir Diyordu - Uğur Portakal

Sabah yedi vapurunda uzaklaşıyordum kendimden

Kalkınca gözden perde, denizden sis

Ölü balıkların parlak pulları menevişleniyordu renksiz dünyada

Deniz, içim gibi el üstünde tutarken tüm vedaları

Vapurun düdüğü şiir diyordu

Yanık tütün kokusu boynun kokuyordu

Cebimdeki bakır tabaka utangaç, eski

Sote bir köşede sararken zamanı

Gözlerimde korku, kalbimde inatçı bir sanrı

Vapurun düdüğü şiir diyordu

Cennet bahçelerinin içinden

Gülden tabutlar taşınıyordu

Cehennemin aşk sokağına

Yanık gül kokusuyla mest olurken Tanrı

Vapurun düdüğü şiir diyordu

Kırmızı ruj çalınmış mendiller atılıyordu denize

Deniz ütülenmiş çarşaf gibi kıpırtısız

Güneş utangaç, sessiz

Acemi bulutlardan yağmur düşerken düze

Vapurun düdüğü şiir diyordu

Yazar: Uğur Portakal