beni bırak
beni boş ver
alelade bir insanım ben
sokaklarda yürüyen
gülüşüm herkes gibidir
kaşım, gözüm herkes gibi
boyacılar ve dilencilerden başka
misal kimse fark etmez beni
ne kasket yakışır kafama
ne ipeklisi terzinin
bir kambur yükü omuzlarımda
geçmişin
bugünün
geleceğin
hem bunlar iyi günlerim
babamdan miras bir kaderle
anamın ahı durur çeyizimde
ne koluna altınım
ne gerdanına zümrüdüm var takacak
başın öne eğilir
komşu gezmelerinde
ne vakit çarşı pazara çıksan
için gider bir çift pabuca
aklın kalır
bir mağaza vitrininde
beni bırak
beni boş ver
üstelik bilirim
kimler kimler ister seni
bilirim
kimler kimleri yakıştırır sana
ama bilmezler
kaç gün düşündüğümü
bir dize yazmak için
ayak serçe parmağına
illa seveceksen eğer
tutacaksa muhacir inadın
bir gökyüzü bırakırım avuç içlerine
temizlesin diye ellerini
tutarsa yüreğini bir sıcaklık
yaz günlerimden ayırmışımdır
zor zamanlarına senin
susmuşsam
lal kesilmişsem sana
kirlenmesin diyedir sessizliğin
ve kuşluk vaktinin bu bakir güneşi
sen korkma diyedir
dut karası gecelerinde
beni bırak(ma)
beni boş ver(me)
tek kusuru ben olurum güzelliğinin
nazar boncuğu gibi
saklarsın küpelerinde
Zeki Bakıtkal
Comments