Nereden Geldi Bu Griler - Nuray Özer

Hangi gecelerden çöktü içime

Hangi gökyüzünün bulutları karardı yine

Nereden geldi bu simsiyahlar

Nasıl bir oyun oynuyor beynim kalbime

Aklımı yitireceğimden korkuyorum

Karmakarışık her şey

Korkuyorum! Hem de çok

Her birimiz bir saç teline tutunmuş gibiyiz

Bastığımız her zeminin altında yuvarlanan taşlar

Bir kere dengemizi kaybetsek, paldır küldür düşeriz

Ama aldırmıyor insan değil mi

Ne toz toprak olan üstüne başına ne de kanayan dizlerine

Bir tek nasıl kalkacağını bilemez insan

Zor olan kalkmak ayağa

İşte bu yüzden ağlıyoruz

Can, yürekten daha fazla acımıyor

İnsan, acıyor kendine...

...

Hangi kışlardan esti tenime

Hangi baharın çiçekleri kurudu yine

Ne zaman dondurdu ellerimi ayazlar

Ne zaman yığıldı karlar diz boyu

Hangi ara açamadım buz tutmuş kapıları

Nasıl bir rüzgâr esti

Yoksa fırtına mı koptu

Kimler alıp götürdü... nereye gitti

Hayâllerim kime emanet

...

Unuttum mu çocukluğumu

Çok mu kızdırdım küçükken kendimi

Onun için mi üzülüyor şimdi bu kadar

İnsan şaşıyor kendine...

...

Hangi cephelerde yoruldu bu beden

Kim galip geldi ki bana

Kimin zaferi benim yenilgim!

Ne zaman dahil oldum savaşlara ben

Bana göre değil oysa böyle mücadeleler

Silah sevmem ben

Ne kılıçtan anlarım ne de hançerden

Dökmüştüm denizlere öldüren kurşunları

Ben, vazgeçmiştim bütün kavgalardan

Hangi ara hırslandım Dünyaya

...

Çiçekler biçmek için, sulamıştım fidanları

Henüz yeni parlatmıştım bütün renkleri

Farklı tonlar eklemiştim bambaşka yepyeni

Nereden geldi bu griler!

Kapatın şu camları

Bir daha karartamam dünyamı...

Yazar: Nuray Özer