Kendine ait olmayan eşyalarla dolu kulübeden bozma evinde, konu komşunun eskilerini getirip kapıya bıraktıklarıyla bir hayat geçirmişti.

Öteye gittik, kilisenin en ücra köşesine. İçeride ağlayan kadınlar, omuz silken adamlar vardı. Merak ettim. Sonrası zaten saçmalık.

Ah Kassandra!/Kimse inanmadı sana/Olanları gördün tek başına/İnsanlar uzaktı durugöründen/Kaçtılar gerçeği söylediğinden

Olurdu. İsteseydik yapardık. Mis gibi bir yaz bahçesi olurdu orası. Belki domates dikerdik. Sivri, tombul, dolmalık biberler büyürdü orada.